مبارک

زهی رویت بهار زندگانی 
به لعلت زنده، نام بی‌نشانی 
دو روزی شوق اگر از پا نشیند 
شود ارزان متاع سرگرانی 
بدآموز هوس عاشق نگردد 
نمی‌آید ز گلچین باغبانی 
تجلی سنگ را نومید نگذاشت 
مترس از دور باش لن‌ترانی 
شراب کهنه و یار کهن را 
غنیمت دان چو ایام جوانی 
اگر عاشق نمی‌بودیم صائب 
چه می‌کردیم با این زندگانی؟ ناراحتم...